วิธีการเครื่องเขียนที่มีในครอบครอง ในโลกที่มีความทันใจพร้อมด้วยความง่ายสบายถูกนำมาเป็นตัวเลือกในการสนับสนุนตกลงใจด้วยกันแนะให้ (เกือบจะ) กัหลักใหญุ่กสิ่งทุกอย่างในชีวิตมนุษย์ ระบบดิจิทัลก้าวเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งไต่ำกว่า่างแนบเนียบ แล้วก็ได้รับความสนใจไปไม่น้อยเลยทีเดียวจากคนในยุคศตวรรษที่ 22 นี้ แค่นั้นสุดท้ายแล้วไฮเทคที่ทันสมัยเหล่านี้ก็มิไม่แน่อาจเข้ามาแทรกแซงระบบ Manaul ได้ทุกอย่าง ถ้าคุณคือ นักออกแบบ นักสร้างสรรค์ นักเขียน ใครก็ตามที่ต้องพึ่งพาลายล่าช้าดินสอหรือปากกาในการเขียนอะไรสักอย่างที่คุณจินตนาการมันขึ้นมา จะรู้ดีว่าเครื่องเขียนเหล่านี้ไม่มีทางหายไปไหน ไม่มีวันมรณาไป เพียงแค่มันจะต้องฟื้นฟู มันต้องไม่ติดขัด
แช่แข็งเท่านั้นเอง เคาะสนิมองค์ความรู้เก่า ๆ เกี่ยวกับเครื่องเขียนออกจากสมองไปกับ "Managing Director" ของ หนึ่งในผู้บริหารองค์กรที่ชื่นชอบหาสิ่งใหม่ๆ มาปรับสภาพไม่ให้เหล่าเครื่องเขียนตกเทรนด์ พร้อมด้วยรู้ทันผู้บริโภคในยุคศตวรรษที่ 22 ตเปลี่ยนเวลา รับฟังประเภทพร้อมทำความเข้าใจให้มากขึ้นกับการทำธุรกิจสไตล์สุหฤท สยามวาลา ผู้รู้จริงในเหตุการณ์เครื่องเขียนพร้อมกับสิ่งของสำนักงาน
โลกนี้ต้องมีเครื่องเขียน[/url] [pr]
ลองคิดกันดูเล่น ๆ ว่า ถ้าโลกนี้ไม่มีเครื่องเขียนจะเป็นเช่นใด ? โลกที่ปพ้นการขีดเขียน มีแต่การใช้ปลายนิ้วสัมผัสบนหน้าจอโทรศัพท์ นวัตกรรมการสร้างสรรค์ที่สำคัญจะหายไป ไม่มีถ้อยคำกลอนหรือบทกวีจากนักประพันธ์ชื่อดัง ไม่มีแบบเรียน ไม่มีหนังสือเรียน ไม่มีต้นแบบที่จะเป็นเหตุให้นวัตกรรมในสมัยนี้สามารถนำมาฟื้นฟูให้มีความขึ้นได้ ทุก ๆ อย่างล้วนมีผลกระทบต่อกัน บ้านเมืองจะไม่มีรูปแบบ เราจะร่างโครงอะไรทำไมได้ถึงแม้ว่าแต่อย่างเดียว เราจะสื่อสารกันหนักเกิน ทำความรอบรู้ไม่ไหว เพราะว่าไม่มีเครื่องมือในการสื่อสาร ฉะนัันเครื่องเขียนเป็นส่วนหนึ่งที่สร้างอะไรต่าง ๆ หลายหลาก รอบๆ ร่างกาย จะดีไซน์ตึกยังไง? นั่ง Imagine เหรอ? แล้วจะสื่อสารยังไง คุณจะเขียนแผ่นปิ๊งอิกะทัดรัดทรอนิกส์ยังไง จะร่างยังไง จะ draft ยังไง นวนิยายที่ชะโลมโลกจะเขียนออกมายังไง เครื่องเขียนมันสร้างประวัติศาสตร์มามากเท่าไหร่ อย่างเดียวบางครั้งโลกก็ลืมมันไป ลืมกันหมด
เสน่ห์ของเครื่องเขียนทุกอย่างบนโลกนี้ไม่ว่าจะเป็นคน สัตว์ หรือสมมติว่ากระทั่งสิ่งของที่ไม่มีชีวิต แหวกแนวมีส่วนผสมบางอย่างที่ลงตัว นวนิยายหนึ่งเล่มหากใช้ภาษาที่ดูดี มีเอกลักษณ์ที่เป็นตัวเอง เสน่ห์ของการเขียนนั้นก็จะสื่อออกมาให้ผู้อ่านรู้สึกได้เอง เช่นเดียวกับเครื่องเขียนอย่างเดียวละประเภทที่มีเสน่ห์ของมันอยู่ในตัว มีกลิ่นไม้ กลิ่นสี สมัยนี้ความจำเป็นในการใช้ปากกาน้อยลงมาก เมื่อทำงานนเราจำลายมือของเนื่องด้วยนสนิทได้ อย่างเดียวเดี๋ยวนี้จำไม่ไหวซะแล้ว เพราะเราใช้การพิมพ์มากกว่าการเขียน เฉพาะถ้าแลดูดี ๆ เราแทบมองไม่เห็นเสน่ห์ของการใช้เทคโนโลยีเลย เราได้แค่กลิ่นสารระเหย กลิ่นสารเคมีที่แฝงอยู่ในอุปกรณ์อิกะทัดรัดทรอนิกส์พวกนี้ ยุคสมัยพลิกไปก็จริง ขนาดนั้นเสน่ห์ของเครื่องเขียนก็ไม่ไม่แน่อาจทำให้ความดึงดูดใจที่มีต่อมันหายไปได้เลย
เครื่องเขียน ยังขายดี ถ้าหากว่าโลกสนใจดิจิทัลมากกว่าเมื่อเราเข้าสู่ยุคแป้นพิมพ์ การขีด เขียน จดบันทึก รวมถึงการสื่อสารในช่วงปัจจุบันที่ง่ายดายแค่พิมพ์ต๊อกแต๊กบนหน้าจอโทรศัพท์ ชีวิตยุคดิจิทัลรวดกะทันหันปราศจากพรหมแดน แตกต่างจากการดำเนินชีวิตแบบยุคแอนาล็อกที่ช้ากว่าเท่าตัว ทั้งสองสิ่งเกิดขึ้นมาบนโลก ย่อมไม่มีใครปลดปล่อยสิ้นลมไปได้ง่าย ๆ ถ้าแม้ว่าวันนี้วัสดุอุปกรณ์คอมพิวเตอร์และระบบดิจิทัลจะมีเหตุบาทต่อการเรียน การสอน การทำมาหากินมากขึ้น
เครื่องเขียนจึงจำเป็นต้องปรับสภาพแปลงตามพฤติกรรมของผู้บริโภค พลิกโฉมรูปแบบแตกต่าง ๆ ให้สอดคล้องพร้อมทั้งเกิดคุณประโยชน์สุดยอดกับผู้ใช้
แล้วตกลงเครื่องเขียนจะพลาดไหม?เสียหรือเปล่ายากมากที่จะตอบ เท่านั้นที่ตอบได้ทันทีทันใดเลยคือ ถ้ามันจะมีชีวิตอยู่ มันต้องไม่เป็นแบบเดิม อันนั้นคือจุดที่เราจะต้องคิด บางอย่างเราสั่งการทำไมได้ อย่างเดียวสิ่งที่เราบังคับได้คือ ความเป็นอยู่วันนี้ เราจะพลิกฟื้นยังไง เพื่อที่จะให้มันอยู่ได้ในวันพรุ่งนี้ อยู่ได้วันมะรืนนี้ เนื่องจากโดยเหตุนั้นไม่มองว่าสิ้นลมหรือไม่ก็ ผมจะมองว่า "จะอยู่อย่างไรให้เนิ่นนานที่สุด" อันนี้จะเป็นตัวกระตุกความคิด ถ้าทุกคนปล่อยวางรับว่า
เครื่องเขียนล่วงลับแน่ จะปรับสภาพทำไม? จะพัฒนาทำไม? อย่างเดียวถ้าเราคิดว่าจะอยู่เช่นไรให้คงกระพัน เราจะเริ่มคิดอีกแบบ มันจะไม่มีความเสียพนันเข้ามา มันจะไม่มีความเฉื่อยชาเข้ามา มันจะปรับสภาพไปเรื่อย ๆ จะพลิกฟื้นอีก จะพลิกฟื้นอีก เพราะจะอยู่แบบคงกระพันได้เช่นใด แค่นั้นจะอยู่ด้วยปริมาณเดิมหรอ อีกเรื่องหนึ่ง ตกลงคำว่าสิ้นบุญ เฉยๆ ผมจะคิดว่าจะอยู่เช่นใดให้คงกระพัน จะอยู่เช่นไรให้เป็นอีกถัดไป
Tags : เครื่องเขียน,เครื่องเขียน
